วันอาทิตย์ที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2556

มากกว่า "MORE THAN"


           

            "ทำนิตยสาร"
                      ...
                      ...
                      ...
                      ...
                      ...
                      ?

               ตอนแรกที่รู้ว่าจะได้ทำนิตยสาร ก็มีคำถามมากมายอยู่ในสมอง "ทำยังไง" "เขียนยังไง" "วางคอลัมน์ยังไง" และอื่นๆ อีกมากมาย เพราะปกติเป็นคนอ่านนิตยสารอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่านิตยสารเล่มหนึ่งนั้นต้องผ่านกระบวนการอะไรบ้าง ถึงคราวที่เราจะต้องลงมือทำเองซะแล้ว ฮึ่บ! ลองดูสักตั้ง ก็เป็นโอกาสดีที่เราจะได้รับรู้ความรู้สึกของคนทำนิตยสารดูบ้าง

               และเมื่อมาถึงการแบ่งกลุ่มโดยการจับสลาก ได้อยู่กลุ่มกับเพื่อนที่ไม่เคยได้ทำงานเป็น กลุ่มร่วมกัน ยกเว้นปลายซึ่งอยู่กลุ่มเดียวกันเป็นประจำอยู่แล้ว ตอนนั้นก็คิดว่าจะทำงานด้วยกันได้ลงตัวมั้ยน้า พอได้เริ่มประชุมการทำงาน ได้ฟังความคิดของเพื่อนๆ ได้เริ่มทำงานด้วยกัน ก็เลยได้รู้ว่าทุกคนในกลุ่มสามารถเข้ากันได้ อาจจะมีบางอย่างที่ไม่เหมือนกัน มีปัญหาบ้างบางเรื่อง แต่เราทุกคนก็ปรับตัวเข้าหากันได้เป็นอย่างดี ทำให้ทัศนคติในการทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่ไม่ได้สนิทมากของเตยก็ดีขึ้นเรื่อยๆ รวมความคิดของพวกเราทุกคน จนออกมาเป็นนิตยสารที่มีชื่อว่า "MORE THAN"




               พวกเราวางแผนการทำงานโดยแบ่งคอลัมน์ให้ทุกๆ คนไปรับผิดชอบเขียนคอลัมน์ของตนเอง จะมีบางคอลัมน์ที่เราไปเก็บข้อมูลด้วยกัน และนัดกันมาทำที่มหาวิทยาลัยเพื่อวางคอลัมน์ให้อยู่ในทิศทางเดียวกัน
               เตยได้ทำคอลัมน์ของสะสม, อาหาร, เทคโนโลยี และคอลัมน์ OH MY GOD การได้ลงพื้นที่ไปสัมภาษณ์ก็ทำให้ได้ฝึกการทำงานร่วมกับผู้อื่น รู้จักการตั้งคำถาม และการแก้ไขปัญหาให้ผ่านไปได้
               คอลัมน์ที่เตยชอบและสนุกในการทำที่สุดก็คือคอลัมน์อาหาร เพราะเป็นคนชอบกินอยู่แล้ว มีอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ก็อยากลองไปกิน แล้ววันหนึ่งก็มีโอกาสไปเห็นเขาขายแมงป่องทอดที่ถนนข้าวสาร เลยรู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก จะมีใครกล้ากินมั้ย มันจะมีพิษมั้ย กินแล้วจะปลอดภัยมั้ย พอได้ทำเรื่องอาหารก็เข้าทางเลย นำเสนอเรื่องนี้เลยละกัน ตอนแรกก็ไม่กล้ากินเท่าไหร่ พอได้ลงพื้นที่ไปสัมภาษณ์ก็เลยคิดว่าลองสักหน่อยแล้วกัน อยากรู้เหมือนกันว่ารสชาติเป็นยังไง ก็เลยลองกินแมงป่องทอดเองเลย มันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้ตอนแรกนะคะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ในชีวิตเลยค่ะที่ครั้งหนึ่งเคยกินแมงป่องทอด ฮ่าๆๆๆ




               แต่สิ่งที่ยากที่สุดสำหรับเตยก็คือเรื่องการเขียนค่ะ กว่าจะเขียนได้คอลัมน์หนึ่งใช้เวลานานเหมือนกันค่ะ ลบๆ เขียนๆ ลบๆ เขียนๆ อยู่อย่างนั้นไม่รู้กี่รอบ บางทีก็เขียนเป็นภาษาของตัวเองมากเกินไป บางทีก็ใช้ภาษาไม่ถูกต้อง ไม่รู้ว่าจะใช้ภาษายังไงให้มันอ่านง่าย เรียบลื่น ไม่ติดขัด ไม่รู้ว่าที่เขียนไปคนอ่านจะเข้าใจเรามั้ย แต่ก็ทำอย่างเต็มที่ที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ
               ทุกๆ ขั้นตอนในการทำนิตยสารครั้งนี้ถือเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ ในชีวิตเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องขั้นตอนการทำงาน การใช้ความคิดสร้างสรรค์ การทำงานเป็นกลุ่ม การปรับตัวเข้าหาผู้อื่น ทำให้รู้ว่าตัวเองถนัดด้านไหน หรือไม่ถนัดด้านไหน สามารถนำข้อดีไปพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นได้ และสามารถนำสิ่งที่ไม่ถนัดไปฝึกฝนและพัฒนาต่อไปได้ ต้องขอขอบคุณอาจารย์นัทธีรัตน์ พีระพันธุ์ ที่ให้คำปรึกษาในการทำนิตยสารครั้งนี้ด้วยค่ะ